Hub Feliz

Hub Feliz
Alle bloemetjes en plantjes hebben weer een plekje gevonden om te groeien en bloeien en het appartement wordt heringericht zodat ik me hier ook weer thuis voel. Dit appartement ligt aan het einde van “happy street” officieel heet deze straat foreigners street omdat deze straat vol is met kroegen en restaurants en de buitenlanders welke werken in Ulsan hier uitgaan. Tijdens het project zou ik het niet zo prettig hebben gevonden om hier te wonen omdat je heel veel bekenden tegenkomt en de verleiding groot is om dagelijks in de kroeg te zitten. Nu de meeste mensen weg zijn is het appartement erg prettig om te wonen. Omdat pal naast het appartement een haventje is met heel veel visserij is het erg interessant om al die bedrijvigheid te zien, dagelijks vertrekken er bootjes om te vissen en komen weer terug als ze genoeg hebben gevangen. Ik verbaas me erover dat het vissen hier zo populair is, jong en oud zijn urenlang aan het vissen en nemen vaak ook vrouwen en kinderen mee. In het weekend is het vaak heel druk voor mijn appartement en staan al deze mensen te vissen, ook zijn er de zogenaamde kikvorsvrouwen deze dames (vaak op leeftijd) duiken op mosselen denk ik. Het bijzondere aan deze dames is dat ze al op leeftijd zijn 50 plus of nog ouder, lang onder water kunnen blijven en vaak ook uren in het water zijn. De vangst wordt direct uit de zee op het strand als gerecht klaargemaakt en geserveerd, het beroep is nu minder populair en dreigt zelfs uit te sterven daarom ook de hoge leeftijd van de dames. Na hier gewerkt te hebben is het nu tijd om als toerist verder de stad en het land te verkennen. Het is een heel ander gevoel om hier nu te zijn zonder werk, de stad is verder niet veranderd de mensen ook niet alleen zijn er minder expats. Hierdoor veranderd de omgeving in zijn geheel zal blijken in de loop van de volgende maanden, een hoop kroegen sluiten of er zijn een beperkt aantal gasten. Toch bied het ook kansen voor nieuwe ondernemers en worden er nieuwe kroegen of restaurants geopend en komen er meer koreanen naar de kroegen toe wat voor mij ook gunstig is aangezien ik op deze manier nieuwe mensen ontmoet en ook in contact kom met lokale agencies welke mijn cv willen hebben voor in hun bestand voor toekomstige projecten.

Nederlandse bureaucratie
De volgende maanden is het druk met administratie regelen voor Nederland. Omdat ik bij vertrek uit Nederland niet heb aangegeven dat ik in het buitenland zou gaan werken is het nu een kwestie van alsnog alle instanties informeren. Dit blijkt niet altijd even eenvoudig omdat vaak wijzigingen schriftelijk doorgevoerd moeten worden en voorzien van een handtekening. Soms erg frustrerend aangezien men verteld dat het belangrijk is het zo snel mogelijk alsnog te doen, en per post het zeker een week duurt vanuit Zuid Korea. Natuurlijk ben ik zelf verantwoordelijk om mijn gegevens goed door te geven en heb zeker begrip voor de manier hoe het wordt geregeld. Toch is het soms nagelbijtend te zien hoe traag of log sommige instanties in Nederland kunnen zijn, en waardeer ik meer en meer de koreaanse cultuur. Het banksysteem is (vind ik)zo goed ingericht dat er overal te betalen is met de bankpas al wil je iets kleins zoals een kop koffie of een pakje kauwgum. Toen mijn vrienden uit Nederland  hier op bezoek waren hebben ze regelmatig complimenten gemaakt over deze bankpas, ook om wisselkoersen te vermijden werd toen alles betaald met deze pas. Ook voorkomt het een hoop papierwerk en bijvoorbeeld als ik de verzekering wil afsluiten voor mijn auto gaat het per telefoon en kan ik gewoon met het doorgeven van mijn bankpas (en uiteraard ook telefonische toestemming) de verzekeringsmaatschappij het bedrag af laten schrijven.
Nieuwe hobby
In Zuid Korea is het herfst aan het worden en is het weer niet meer zo prettig dus ik kan me nu volledig storten op mijn nieuwe hobby’s screen golf en fitness. Het screen golfen heeft mijn aandacht gekregen en ik ga er vaak heen om te oefenen. Het is enorm populair hier en net als karaoke is dit op iedere straathoek te doen. Het leuke aan screengolf vind ik dat het een soort computerspel lijkt maar dan enorm realistisch en je kan op iedere gewenste golfbaan gaan oefenen. Omdat het redelijk de werkelijkheid nadert en het juist hier zo’n enorme rage is zit ik er zelfs aan te denken om dit in Nederland te introduceren, in mijn ogen is hier niet heel veel voor nodig. Later bij “onderzoek” in Nederland zal het blijken dat het toch niet zo eenvoudig blijkt als ik gedacht had. Als ik weer in Nederland ben ga ik in Den haag naar een indoorgolf plek om zelf te kijken of het potentie heeft en ik het mogelijk kan introduceren. Helaas is er volgens de uitbater in Nederland te weinig animo en wordt de simulator slechts incidenteel gebruikt. Het systeem is in mijn ogen erg primitief en niet vergelijkbaar met de simulatoren die in Zuid Korea gebruikt worden. Maar goed het idee zelf spreekt me nog steeds erg aan alleen is het misschien nu iets te vroeg voor zo’n investering en laat ik het voorlopig nog even rusten. De fitness is vooral bedoeld om weer een beetje conditie op te bouwen, en ook wel prettig dat het direct onder mijn appartement is waardoor de drempel wat minder hoog is. Na een jaar lang weinig te hebben gesport, hoewel dagelijks een hoge bult op fietsen wel goed is geweest voor mijn conditie is het wel even pittig om de discipline te krijgen en 3 keer per week te gaan fitnessen. Vaak sla ik het weekend en in de avond over omdat er dan een hoop spierbundels te vinden zijn en ik me dan wat “klein” voel.
Deagu
Met ongeveer 2,5 miljoen inwoners is dit de 3e grote stad van Zuid Korea, gelegen in het zuid oosten van het land is het voor mij (vanaf Ulsan) zo’n 2 uur rijden. Vanwege de gunstige ligging is het bekend om haar textiel, metaal industrie en ook vanwege haar appels. Wat me gelijk opvalt hier is de mode industrie, men heeft hier een andere kleding stijl in vergelijking met de rest van het land. Als ik er ben is het in Zuid Korea trend om jeans te kort te dragen (op hoog water zouden wij het in Nederland noemen) en dan het liefst ook nog met witte sportsokken eronder zowel mannen als vrouwen. Persoonlijk vind ik het niet zo mooi en ben heel erg blij dat men in Deagu hun eigen stijl draagt.  Hier eet ik voor het eerst ook mijn eerste koreaanse dim sum (kleine gerechten letterlijk vertaald) in Nederland was ik er verzot op en ben regelmatig uit eten geweest in de chinese wijk om daar te dim summen. In heel Zuid Korea ben ik het niet eerder tegengekomen en dus laat ik het me hier goed smaken. Omdat het veel universiteiten heeft is het een enorm bruisende stad en hier bezoek ik de eerste dierentuin (openbaar) van het land wat eigenlijk een park is met hokken en verblijven waar dieren in zitten en welke in slechte staat zijn en voornamelijk populair onder ouderen omdat het hier een rustig plekje in de stad is. Op oude foto’s is wel te zien dat het een erg populair park moet zijn geweest vroeger en waarschijnlijk ook wel bijzonder omdat er volgens mij niet heel veel zijn in het land. Hierna bezoek ik een hele grote markt waar van alles te koop is en verdeeld in een buiten gedeelte en binnen over een aantal verdiepingen. Hier vind ik ook handschoenen welke me passen, net zoals schoenen is het moeilijk om de juiste maat te vinden en zelfs in Nederland is het soms niet eenvoudig als je zulke lange vingers hebt. Op de nightmarket is er ook een hoop te koop, maar eigenlijk draait het gewoon om het lekkere eten wat op straat verkocht wordt. Omdat het tegen de kerstperiode aan zit als ik hier ben is de winkelstraat mooi versierd met knipperende lichtjes en zelfs op de grote mall’s is een kerstboom afgebeeld op de grote LED beeldschermen. Omdat ik wel nieuwsgierig ben wat de toekomst mij te bieden heeft en wat het nieuwe jaar mij gaat brengen laat ik mijn toekomst voorspellen bij een wijze oude man. Met wat moeite lukt het me de grote lijnen te begrijpen, zo verteld hij dat ik beter niet kan werken in Rusland, Amerika en Europa en geeft hij aan dat het een risico is om zelf een bedrijf op te starten. Later blijkt ook dat hij terecht mij advies geeft om in Februari 2018 diverse sollicitaties te doen in verband me een hoog slagingskans, en uiteindelijk in Maart hou ik daar een sollicitatiegesprek aan over. Verder geeft hij me advies over positieve en negatieve energieën en hoe deze te krijgen dan wel te vermijden. Het blijkt dat men toch nog wel regelmatig gebruik maakt van de raad van deze mannen of vrouwen, bij grote beslissingen zoals de aankoop van een huis of iets dergelijks en de raad valt negatief uit wordt vaak afgezien van aanschaf.
Zuid Koreaanse jaarwisseling
De wisseling van 2017 naar 2018 ga ik vieren in hoofdstad Seoul. In de rest van het land wordt het niet echt gevierd dus ik heb hier de meeste kans iets ervan mee te maken. Het is tegen de avond als ik aankom in het hotel en het eerst wat ik doe is het herinrichten van mijn bagage. De volgende dag vlieg ik naar Amsterdam en heb een hoop souvenirs meegenomen. In het hotel staat een weegschaal en kan ik voor het eerst mijn tas wegen, het is 35 kg en dan ook nog handbagage na wat gepuzzel kan ik het een beetje redelijk verdelen om voor de tas op 23 kg uit te komen maar moet helaas een hoop van de anti kater drankjes achterlaten. In de omgeving van het hotel blijkt al snel dat men niet erg geïnteresseerd is in de jaarwisseling maar meer in shopping. Uiteindelijk ga ik op een groot winkelplein staan tussen alle winkelende mensen en proost op het nieuwe jaar, heel in de verte hoor ik wel het knallen van vuurwerk maar dit is na 15 minuten alweer voorbij. Mijn “oliebollen” zijn hoe kan het ook anders BBQ met soju en bier en ik ben niet de enige die om 1 uur in de nacht nog zit te eten. Hierna ga ik verzadigd terug naar het hotel waar ik de anti kater drankjes welke ik toch niet mee kan nemen maar alvast op drink. De volgende ochtend ga ik met de bus naar het vliegveld en heb ik als ontbijt nog wat anti kater drank, het handige hieraan is dat teveel hiervan je misselijk maakt en je op het vliegveld geen ontbijt meer hoeft. Aangenaam verrast word ik als blijkt dat mijn stoel in het vliegtuig is omgeboekt naar 1e klasse en ik moet zeggen dat finnair een hele fijne maatschappij is om mee te vliegen niet alleen omdat hierom maar in het algemeen is alles netjes verzorgd en het personeel heel vriendelijk. Als de piloot iedereen een gelukkig nieuwjaar wenst krijg ik weer het besef van de jaarwisseling, het gekke is dat je meegaat met het gevoel van het land. Omdat de europese jaarwisseling niet of nauwelijks gevierd wordt in zuid korea is de ervaring niet hetzelfde als in europa en heb ik niet het gevoel van een bijzondere dag. Terug in Nederland heb ik er nog de rest van mijn vakantie “last” van dat ik vreemd opkijk als ik hoor dat mensen elkaar een gelukkig nieuwjaar wensen. 
Vakantie in “eigen” land
Twee weken ben ik in europa op vakantie, de eerste paar dagen ga ik met vrienden skiën in duitsland en daarna is het proppen om alle vrienden en familie een bezoek te brengen en bij te praten met iedereen. Ook heb ik wat zakelijke afspraken staan omdat het mijn bedoeling is om buiten europa te gaan werken en het soms toch net even iets handiger is om het persoonlijk met instanties te regelen dan vanuit het buitenland per telefoon of email. Ik merk aan mezelf dat het me soms moeite kost om weer terug te zijn in Nederland en onbewust maak ik veel vergelijkingen met zuid korea en heb mijn gewoonten meegenomen. Een ervan is om bij betalingen steeds weer mijn bankpasje af te geven en dan vaak vreemd word aangekeken omdat de pinautomaat vaak voor mijn neus staat en je best zelf je pasje erin kan doen. Ook merk ik dat erg moet op te letten om niet te vrij met mijn spullen om te gaan, ik ben eraan gewend geraakt dat men zorg draagt om persoonlijke spullen. Zo kan je als je in een bar of restaurant bent met een gerust hart even weglopen van je tafel en al je spullen achterlaten zoals telefoons of portemonnee. Natuurlijk is het niet vanzelfsprekend dat het zo is en ook zijn er hier mensen welke spullen wegnemen maar het is een compleet ander gevoel als wat ik in nederland heb. Na een fijne periode waarbij ik de meeste van mijn vrienden, collega’s en familie weer even heb gezien vertrek ik vol goede moed en een volle tas met souvenirs (inclusief paraplu’s met tulpenmotief) weer terug naar Zuid Korea. De eerste keer dat ik weer terug ging naar zuid korea (Oktober 2017) voelde het een klein beetje als vakantie, dit maal voelt het toch meer als naar huis te gaan en kijk ik er erg naar uit
Sinterklaas
Deze periode voel ik me net sinterklaas, in nederland ben ik vooral koreaanse producten aan het uitdelen geweest zoals keukenscharen, gezondheids producten en etenswaren. Andersom ben ik hier nederlandse producten aan het uitdelen, dropjes hebben ze al eerder geproefd en daar is de humor nu wel vanaf en neem ontbijtkoek, hagelslag en jenever mee. Het is leuk om de blijdschap te zien door zulke kleine giften, en de stroopwafels en koeken zijn het meest in trek. De kleine doosjes hagelslag is moeilijk om uit te leggen hoe dit gebruikt wordt in Nederland aangezien het ontbijt hier meestal niet uit brood bestaat. De verwachte super blue blood moon op 1 februari zou hier goed te zien moeten zijn en omdat dit niet al te vaak voorkomt ga ik naar een klooster bovenop een berg waar ik hoop het goed te kunnen zien. Voorbereid met een thermosfles warme thee en koekjes wacht ik geduldig op het schouwspel wat moet gaan komen. De weersomstandigheden zijn niet ideaal met een hoop bewolking en op het moment supreme is de maan die ik kan zien is niet helemaal zoals de foto’s die ik heb gezien of zal zien de volgende dag. Wel heb ik een mooi uitzicht op Ulsan en is goed te zien hoe groot het industriegebied is en dat zelfs in deze rustige periode dit proces dag en nacht doorgaat. Eenmaal thuis zijn alle wolken verdwenen en kan ik wel een mooie witte maan zien, maar niet blauw of rood zoals de naam doet vermoeden.
Koreaans nieuwjaar
Vrijdag 16 februari staat in het teken van het koreaanse nieuwjaar, anders dan de europese viering met een hoop vuurwerk staat het hier voornamelijk in het teken van familie. Misschien niet zo massaal als in china met enorme wachtrijen en overvolle treinen is het wel zo dat iedereen naar familie toe gaat om gezamenlijk te vieren. In de dagen ervoor zie je al dat het drukker wordt op de weg en men al voorbereidingen treft om af te reizen naar familie. In de supermarkten gaan hele pakketten met voedselwaren in de aanbiedingen en worden winkelwagens volgeladen. Vooral populair zijn Spam (ingeblikt gekookt varkensvlees) de ginseng producten de gedroogde zeewier en ook de gedroogde persimmon (goddelijke fruit) vruchten. Afgezien van de spam allemaal producten welke goed zijn voor de gezondheid en voor een lang leven. Voor mij is het niet een speciale dag en de wijk waar ik woon is het vrij rustig omdat iedereen weg is naar familie. De bar waar ik regelmatig kom is nog leger dan normaal en omdat ik nog niet helemaal hersteld ben van een week ziek is het een rustige avond. De volgende dag maak ik voor het eerst sinds een hele poos een lange wandeling en deel ik wat souvenirs uit aan de eigenaren van plekken waar ik veel kwam of nog steeds kom. Tijdens mijn wandeling kom ik ook langs de plek waar ik voorheen heb gebarbecued met mijn werk. Dit is een camping waarbij je een plek kan huren voor een bepaalde tijd, deze plekken zijn eigenlijk een soort van parkeerplekken met gras tussen de stenen om de haringen in te slaan. Groot genoeg voor een tent en auto en het valt me op dat zelfs tijdens het koude weer alle plekken bezet zijn. Allemaal hebben ze een klein kacheltje in de tent en zijn ze eten aan het klaar maken op het moment dat ik langs loop. Voor de meeste gezinnen is dit een manier om even het drukke leven van de stad te ontvluchten en wat privé tijd met het gezin door te brengen en “frisse” lucht in te ademen. Ik heb een dinerafspraak met Paul en Eunha en ga een typisch gerecht eten voor tijdens het nieuwjaar,een soort runder stoofpot met groente en pittige saus. Paul was mijn collega en hij heeft Eunha ontmoet in Korea en sindsdien zijn ze samen en ze zijn weer terug in Zuid Korea om samen met haar ouders nieuwjaar te vieren. De dag na het koreaanse nieuwjaar zijn ze “vrij” en kan ik ze weer ontmoeten, het is ontzettend leuk om ze weer terug te zien na een aantal maanden en weer bij te praten. Paul werkt nog steeds op het project en is in Noorwegen als coördinator voor CB&I en komt met al zijn ervaring goed van pas. 
Winter olympics PyongChang
Alle ogen zijn gericht op Zuid Korea tijdens de olympische winterspelen helemaal omdat de winterspelen een verbintenis vormt tussen Noord en Zuid korea zo zal later ook blijken dat dit een start vormt voor communicatie tussen de beide korea’s. Het olympische gevoel is nog niet zo heel aanwezig bij mij of mijn koreaanse vrienden. Het meeste krijg ik mee via de nederlandse media en vooral de nederlandse schaatsers maken hier een goede indruk. In de tweede week van de spelen ga ik naar een aantal wedstrijden kijken, in eerste instantie was ik van plan om 2 dagen te blijven ook mede door de hoge toegangsprijzen maar besluit nog een dag langer te blijven om de wedstrijd van Kjeld Nuijs te bezoeken op de 1000 meter waar hij goud heeft gewonnen uiteindelijk. PyongChang is het ski gebied en hier ga ik kijken naar de ski afdaling voor de vrouwen waarbij Lindsay Vonn namens Amerika goud wint, vanwege de beroerde bereikbaarheid mis ik haar eerste afdaling en zal ze later in haar tweede afdaling vallen waardoor ik haar niet in actie zal zien. Niet zo heel erg omdat alleen de finish goed te zien is, toch is de race wel leuk om te kijken ook al is er niet zo heel veel publiek. Na een paar uur kou kleumen op de piste ga ik weer terug naar Gangneum waar ik een hotel heb en ga in de avond naar het stadion waar er geschaatst wordt en probeer nog een kaartje te kopen voor het shorttrack maar is helaas uitverkocht. Ook het Holland Heineken Huis is uitverkocht als ik op internet een kaartje probeer te kopen en omdat het helemaal aan de andere kant van de stad is en ik het nog steeds koud heb wil ik er niet heen om proberen aan de deur een kaartje te kopen. Het gebied waar de stadions zijn is er nergens iets waar je kan eten en hoewel het er druk is met mensen voelt het niet olympisch (hoe dat ook mag voelen). De gebieden liggen ver uit elkaar en je kan niet “even” van het ene gebied naar het ander komen er zijn wel grote touring bussen welke heen en weer pendelen. Omdat ik geen idee waar welke gebied is stap ik in de bus welke me brengt naar het media gebied in de hoop daar wat vertier en restaurants te vinden. Bij aankomst blijkt het ook nog handig genoeg dicht in de buurt van mijn hotel. 
De volgende dag ga ik opzoek naar het Heineken huis en is het grappig om nederlanders op hun oranje fietsen te zien fietsen, ik slaag erin om een kaartje te kopen voor de avond. Dit is ook de dag dat de 1000 meter schaatsen voor mannen is, en ondanks de hoge toegangsprijs wil ik er toch bijzijn. Eenmaal binnen in het entertainmentgebied zijn alle grote merken aanwezig met indrukwekkende bouwwerken. Zittend in het stadion tussen alle koreanen en hier en daar een plukje oranje is het wel erg leuk en een klein beetje spannend om erbij te zijn, met indrukwekkende namen zoals shani davis voor amerika en de koreaanse schaatsers welke erg goed aan het presteren zijn. Al vroeg pakt Zuid Korea de leiding en blijft lang op de eerste plaats staan, met nederland actief in de laatste 3 races blijft het tot op het laatst spannend. In de 15e race staat Korea nr 1 en is het hele stadion erg enthousiast. Als Koen Verweij aan de beurt komt gonst het door het hele stadion “nederlande” helaas voor hem is hij bijna een minuut langzamer dan de nr 1 maar zijn directe tegenstander uit noorwegen pakt wel de nr 1 positie over door voor het eerst onder de 1.08 minuut te schaatsen. Ook Kai Verbij lukt het niet om in de buurt te komen van de nummer 1 maar dan in de aller allerlaatste race pakt Kjeld Nuijs dan toch het goud en niet alleen de plukjes oranje zijn erg blij maar ook de koreanen met een bronzen medaile zijn erg gelukkig. Na het horen van het nederlandse volkslied en nog een beetje in het entertainment gebied te hebben rondgelopen en op het olympische plein te hebben gekeken naar het vrouwen curling van de zuid koreanen ga ik naar het Holland heineken huis om de huldiging mee te maken. Heel erg leuk is het om nederlands te horen praten en de zaal staat vol met allemaal bierbuiken en daartussen wat verdwaalde sporters en koreanen. Later komt ook het amerikaanse dames ijskockeyteam binnen, als blijkt dat zij goud hebben gewonnen en sommige deze medaile om hebben zie je overal nederlanders op de foto met deze “meisjes”. Na een goed optreden van de haagse band Di-rect is het dan eindelijk tijd voor de huldiging. Een trots gevoel geeft het om te zien dat nederland een gouden medaile erbij heeft, na de huldiging heb ik wel weer even genoeg nederlands gehad en ga terug naar mijn hotel. De volgende dag ga ik nog even het centrum in om wat sfeer mee te pakken en wat souvenirs te kopen. Omdat er een gigantische rij staat om het olympische gebied in te komen ga ik naar het centrum van Gangneum en stuit toevallig op een show van cheerleaders. Er zijn verschillende landen welke een show opvoeren en toevallig is er ook een nederlands team. Voor mij zijn Rusland en Zuid Korea de beste in de uitvoering waarschijnlijk omdat zij de meeste kleine vrouwtjes hebben die door de lucht gegooid worden maar ook nederland is niet slecht met een team wat alleen uit dames bestaat. En voor mij is Amerika de beste in het opvoeren van een show, al met al is het leuk om naar te kijken en heb wel erg respect voor de mensen die ondanks de kou en sneeuw in hun korte outfit staan rond te springen.