National Liberation day

Screen Golf,
Op het moment dat het een nationale vrije dag is in Korea en wij dus officieel vrij zijn. Tijdens dit project heb ik gemerkt dat er met vrije dagen en weekenden flexibel omgegaan worden. Zo werken een hoop van mijn collega’s door in het weekend, soms alleen zaterdag maar regelmatig zaterdag en zondag en idem dito met vrije dagen. Voor de werkzaamheden die ik op site doe loont het vaak niet om in het weekend te werken, ik heb wel de mogelijkheid om mijn emails te lezen op mijn mobiel en pc thuis en incidenteel beantwoord ik ze wel als ik zie dat het nodig is. Nu het einde van het project nadert en tevens ook vakantieperiode in Europa is het wat rustiger en dat is wel te merken voor mij. National Liberation day wordt herdacht dat op 15 Augustus 1945 Korea bevrijd is van de Japanners en is de enige nationale dag dat beide Korea’s deze herdenken. Voor de mensen van Noord Korea (DPRK, Democratic People's Republic of Korea) heet de dag Chogukhaebangŭi nal (Liberation of the Fatherland Day) en voor de Zuid Koreanen (ROK, Republic of Korea) Gwangbokjeol (The day the light returned). Screen Golf is een van de meest populaire sporten in Zuid Korea, voor het eerst ga ik proberen om te golfen. Ik heb wel gemidgetgolft en ook wel eens pitch en putt golf gedaan dus het is niet dat ik voor het eerst dat ik een golfclub aanraak. Maar ik ben bijzonder onder de indruk van de professionaliteit ervan,  je bal gaat tegen een groot wit scherm/doek en een installatie berekent supersnel je afstand en hoogte etc. Ook is de hele kamer ingericht om je te laten beleven dat je echt aan het golfen bent met een geluidsinstallatie die ook aangeeft als je de bal in het water slaat of tegen een boom. Schijnt ook lucratief te zijn als je het een beetje goed kunt, zo hoor ik op mijn werk van een collega die wat meer ervaring heeft dat een van zijn vrienden een hole in one heeft geslagen en daar 1.000 000 WON heeft gewonnen (ongeveer €850). Nu weet ik niet precies hoe het verder zit omdat ik geloof dat je ook weer een deel moet terugstorten, inmiddels heb ik het al wel een aantal keer geprobeerd maar helaas ben ik nog niet verder gekomen dan in één keer op de green.

Project einde (bijna)
Eigenlijk al sinds dat ik hier aan het werk ben in Ulsan heeft het project meerdere einddata gekend. Voor mij in ieder geval, juni 2017 werd al snel juli 2017 enzovoort. En voor eigenlijk iedereen die werkzaam is aan het platform is de exacte datum van vertrek van het platform onbekend. Later zal ik begrijpen dat er meerdere belanghebbenden zijn met soms tegenstrijdige doelen, hierdoor is het afhankelijk aan wie je het vraagt de datum van vertrek verschillend. De komst van de White Marlin (het transportschip) maakt voor iedereen wel duidelijk dat het transport gaat gebeuren. Normaliter zijn dit soort schepen erg prijzig om te huren omdat er maar zo weinig van zijn, de white marlin is zelfs speciaal voor dit platform gebouwd (gemaakt door de Nederlandse firma Dockwise) en vaak ligt hun schema voor een vervolgopdracht erg dicht op elkaar. Het voordeel van de stilte op de olie en gas markt is dat er wel enige ruimte is voor vertraging, hierdoor worden er op een andere manier beslissingen genomen. Hyundai zelf is nogal overtuigd van hun schema waardoor je overal op site op grote spandoeken de planning tegenkomt en er wordt zelfs een heuse ceremonie georganiseerd om deze planning te onderstrepen. Realistisch gezien is er nog genoeg werk te doen en zijn sommige zaken nog lang niet voltooid, ook hebben sommige werknemers van Hyundai hun twijfels. De eerst grote datum op de planning en fysiek ook goed te controleren is het moment dat het platform op het transport schip geschoven (load out) wordt en twee weken later zou dan het vertrek van het schip zijn. Voor die tijd is al wel duidelijk dat die planning niet gehaald wordt, zo moet bijvoorbeeld al wel bepaald steigerwerk zijn afgebroken. Op een gegeven moment worden deze planningen toch maar verwijderd en vanaf dan weet eigenlijk niemand de exacte vertrek datum. De meeste contracters en expats hopen dat het project nog een tijdje doorgaat omdat de omstandigheden in Zuid Korea uitstekend zijn en er (nog) geen andere grote projecten zijn waaraan men kan werken.

Groot feest
Op het moment dat het iets duidelijker wordt wanneer het platform zou moeten gaan vertrekken wordt er door Statoil een groot feest georganiseerd. Het feest is een afsluiting van het project in Zuid Korea en voor een hoop mensen betekend dit dat er afscheid genomen moet worden van collega’s die soms ook vrienden zijn geworden. Het feest wordt gehouden in het Lotte hotel in Ulsan, dit hotel is een van de luxere hotels en ook het feest zelf is goed georganiseerd. In de weken voorafgaand het feest is het binnen onze groep een terugkerend onderwerp van gesprek en ook binnen ons bedrijf in Den Haag omdat men bij een eerder feest “vergeten” was om ons uit te nodigen. Helaas blijkt dat wij ook deze keer niet bij de feestelijkheden welkom zijn, onze leidinggevende is wel uitgenodigd maar hij bedankt voor de eer als de rest van zijn team niet uitgenodigd is. Wij besluiten nu ons eigen feest te vieren, restaurant Golden Eagles is het toneel van de feestelijkheden. Deze volgens Engelse stijl ingerichte pub is met veel biersoorten van de tap en de grote bierglazen een prettige plek om te verblijven. Bij alle “teambuilding” uitjes worden er traditiegetrouw speeches gehouden bij deze komen we er helaas ook niet onderuit, niet omdat we het vervelend vinden en de meesten kunnen behoorlijk goede speeches geven maar als het een hoop herhaling wordt gaat de lol er wel vanaf. Ook iedere keer worden mijn speeches aangehaald, tijdens mijn eerste teambuilding en ook mijn eerste negatieve ervaring met someag so = soju(soort jenever), meagu = bier welke gemixt moeten worden door hard je eetstokje op de bodem van je glas te knallen kwam het er uiteindelijk op neer dat ik iedere keer ging speechen als ik een someag maakte. De speeches hadden overigens iedere keer dezelfde strekking, maar op de avond zelf was het best grappig. Wat de Golden Eagles goed maakt in het bier, is het erg slecht in het eten en de bereiding ervan. De hamburgers zijn redelijk en ook de rest van het eten is niet heel slecht maar wat het vervelend maakt is dat bij een grote groep de bereidingstijd van gerechten erg ver uit elkaar ligt, de ene helft van de tafel heeft binnen 15 minuten het gerecht al terwijl anderen ruim anderhalf uur moeten wachten. Ik kan niet de hele avond erbij zijn omdat ik de volgende dag vertrek voor mijn vakantie naar down under Sydney.

G’day mate,
De laatste week van Augustus vertrek ik naar Sydney, het vertrek is nog wel een dingetje omdat mijn koreaanse visa verloopt voordat ik weer terug ben in Korea. Ook een beetje onhandig qua timing omdat we pas halverwege Augustus te horen krijgen dat ons team de maand September nog voor het project ingehuurd worden. Normaliter duurt de visa aanvraag drie weken, omdat sommigen van ons een heel nieuw visa moeten laten maken duurt het zelfs nog iets langer. Omdat ik mijn paspoort nodig heb voor de vakantie besluiten we in mijn geval de visa aanvraag uit te stellen tot na dat ik weer terug ben in Korea. Ook wel een grappig verhaal dat ik uiteindelijk mijn nieuwe visa krijg op een woensdag en we vertrekken op zaterdag naar huis waardoor ik hem weer in mag leveren. Sydney dus, waar ik me enorm in vergist heb is de temperatuur. Ik heb me niet beseft dat het er nog zo koud kon zijn, de eerste dag viel nog wel mee maar de tweede dag was het niet grappig koud. Gelijk maar een thermo hemd gekocht om het wat draaglijker te maken. Mensen zijn supervriendelijk hier en wat me wel opvalt is het aantal daklozen. Het station waar ik aankom met de metro is bezaait met daklozen wat erg naar is om te zien. Sydney zelf is niet al te groot en prima te voet te doen, uiteraard de opera house en de harbour bridge als bezienswaardigheid erg indrukwekkend om te zien. Verder ga ik op dag tour naar de blue mountains welke een super uitzicht heeft op waar Australië zo beroemd om is hun natuur, ook weer enorm toeristisch maar dat is vaker zo met een georganiseerde tour. Dit is wel perfect om in een korte tijd veel van het land te zien en een beetje mee te krijgen van de cultuur. Zelfs de Aboriginal show en de dierentuin met loslopende kangaroe’s en koala beertjes waar je tegen betaling mee op de foto mag is eigenlijk erg triest maar stiekem toch ook een klein beetje informatief. Bondi beach, dit beroemde Australische strand is indrukwekkend om te zien maar in de avond en winter ligt het er wat verlaten en leeg bij. Kan me echter wel voorstellen dat in de zomer dit een mooi gebied is voor surfers en zonaanbidders en toeristen. Aan de zuidkant van het strand zijn de Bondi baths, dit buitenzwembad wordt gevuld met water uit de Tasmaanse zee waardoor het lijkt alsof je in de zee zwemt en omdat het direct aan de zee grenst heb je een mooi uitzicht. Het zwemmen laat ik aan anderen over deze keer, en zelfs op deze koude avond zijn er genoeg zwemmers. En terwijl ik bibberend sta te kijken naar het zwembad verbaas ik me hoe de kou de Australiërs schijnbaar niet deren kan als er een meisje langs komt lopen in een t-shirt en korte broek. Het was me al eerder opgevallen terwijl ik het liefst 3 of 4 lagen met truien aanheb om me een beetje warm te voelen, sommige mensen gewoon zonder jas of in korte broek rondlopen. Op de dag van vertrek op het vliegveld bij het inchecken is het toch een beetje spannend omdat ik naar Zuid Korea vlieg zonder ticket het land uit. Ik weet niet zeker of ik tegengehouden zou kunnen worden in Australie maar het zou kunnen dat ik een ticket moet boeken Zuid Korea weer uit voor dat ze me laten inchecken. Gelukkig als ze mijn visa aanvraag met daarin de intentie verklaring van mijn werkgever zien wordt ik doorgelaten en kan ik lekker terug naar Zuid Korea waar het heerlijk warm is en met lekker eten.