Say goodbye and say hello

Sweet goodbye’s
In de laatste maand van het project betekend het dat er ook afscheid genomen moet worden van collega’s. En ook al ben ik relatief kort (+/- 1 jaar) werkzaam in Korea met sommige mensen is er een prettige band of vriendschap opgebouwd. Omdat je wel eenzelfde ervaring hebt zal het kunnen zijn dat je in de toekomst wederom samen werkzaam gaat zijn aan een project. Maar het kan zeker voorkomen dat je sommige wellicht niet meer tegen gaat komen tenzij je elkaar zelf opzoekt uiteraard. Hebben we al eerder emotioneel tot ziens mogen zeggen tegen Patrick, welke tot 3 keer toe werd ingevlogen door de klant als specialist en ook een zeer fijne prettige collega/vriend is geworden. Met Kuo Siang heb ik precies hetzelfde en hoop ik met deze vriend nog lang contact te mogen hebben. Ik heb hem leren kennen in Korea en heb regelmatig kleine reizen (Busan,Tokyo, enz) gemaakt of ben met hem uit geweest. Kuo Siang is na zijn werkzaamheden in Korea door Statoil ingehuurd om het project te gaan volgen in Noorwegen. Op maandagmorgen de dag van zijn vertrek breng ik hem en zijn vrouw naar het vliegveld om hem uit te zwaaien en de wens uit te spreken om in de toekomst nogmaals samen te mogen werken of in ieder geval contact te houden en hem zeker nog te gaan ontmoeten. Dat is wat mij in ieder geval aan deze industrie of het expat leven opvalt/is opgevallen het is een zeer beperkte wereld. Je staat er alleen voor maar ook eigenlijk helemaal niet. Om je heen zijn er zoveel mensen/momenten/gebeurtenissen waar je zoveel plezier uit kunt halen, voor mij heeft het wel mijn kijk op de wereld geopend. Natuurlijk mis je op sommige momenten wel een basis als familie en vrienden maar de tijd gaat soms ook erg hard waardoor je hier helemaal niet bij stilstaat en juist veel intensiever bepaalde dingen beleeft. Wat ik heel erg interessant vind is wat ik hier allemaal geleerd heb van iedereen, hoe ze in het leven staan op welke manier ze zich gedragen en vooral ook de wijsheden die ze me hebben bijgebracht. Deze bijzondere ervaringen die ik met dit project heb gekregen en vooral ook Zuid Korea en de mensen heeft mij enorm verast.
Laatste werkzaamheden
De laatste maand van onze werkzaamheden in Zuid Korea is aangebroken, In theorie zou dit een rustige maand moeten zijn omdat de meeste van onze collega’s al gedemobiliseerd zijn. In deze maand wordt ook alles gereed gemaakt voor transport met het schip de white marlin, dat betekend alles wordt schoongemaakt en vervolgens ingepakt met plastic. Ook dat alles vastgemaakt wordt aan het dek om te voorkomen dat er in het ergste geval iets af zou kunnen vallen of dat het loskomt en gaat schuiven. Omdat al deze werkzaamheden in volle gang zijn worden ook alle steigers afgebroken en ook voor ons dat we bepaalde plekken niet meer kunnen bereiken. Wat wel een ontzettend mooi gezicht is dat het platform hierdoor steeds beter zichtbaar is en heel goed en duidelijk te zien hoe schoon en netjes zo’n platform eruit ziet en dan voel je je wel trots op dat je aan dit project hebt mogen meewerken. Zoals eerder al gezegd het zou een rustige maand moeten zijn, echter voor mij is dit niet het geval. De werkzaamheden op het platform zelf zijn dan wel minder toch ben ik achter de schermen enorm druk met heel veel overleg tussen leveranciers en collega’s om voordat het platform weggaat alles op papier netjes achter te laten. Omdat het platform straks in Noorwegen (drijvend in het midden van een fjord) minder toegankelijk is wordt er nog veel moeite gedaan om zoveel mogelijk werkzaamheden uit te voeren in Zuid Korea. Vaak ben ik hier direct bij betrokken en voel ik heel goed de meerwaarde van mijn aanwezigheid. Niet alleen in het belang van het bedrijf (CB&I)waar ik werkzaam voor ben maar ook voor de leveranciers en onze opdrachtgever (HHI). De klant Statoil probeert zo veel mogelijk waar te krijgen voor hun geld en vaak ten koste van anderen (leveranciers/HHI) extra’s toe te voegen aan apparaten. Hierbij merk ik hoe belangrijk het is om goede afspraken te maken en deze ook te documenteren. Meerdere malen heb ik al van mensen gehoord dat ze erg blij zijn met de Nederlanders/ Nederlands bedrijf vanwege onze ethiek. Nederlanders zijn erg consequent in afspraken en het naleven ervan en ook in onze directheid indien afspraken niet nageleefd worden.
Load out & Sail away
Dit grote zware platform moet nog op de boot terecht zien te komen, de load out zoals dit genoemd wordt was al eerder gepland maar door diverse redenen uitgesteld. Het is contractueel vastgelegd door Statoil dat voordat het platform mag vertrekken er een percentage van het platform gereed is. Dat wil zeggen dat het merendeel van alle apparaten getest en gereed zijn voor in gebruik name. De load out gaat in 2 keer, de eerste keer gaat niet helemaal vlekkeloos en blijkt dat het platform wel schuift maar scheef. Het platform schuift over 4 betonnen banen van de kade op de boot met tussen het beton en het staal van het platform kunststof (teflon)platen. Om het glijden wat makkelijker te laten gaan wordt er vet gebruikt, tijdens de eerste poging schuift het platform scheef en blijkt dat het platform teveel naar de linkerzijde is gegaan wat in het ergste geval zou kunnen betekenen dat het eraf valt. Dit is een grote tegenvaller en er wordt druk gespeculeerd over de oorzaak of reden ervan, maar goed uiteindelijk is het resultaat wat telt en wordt er binnen een week alles weer gereed gemaakt voor poging twee. De opluchting is bij iedereen ook erg groot als het deze keer succesvol is. Kan het me niet meer helemaal herinneren hoe lang het geduurd heeft voordat het platform op de boot stond, wat ik wel kan herinneren hoe gek het was voor de eerste keer te zien dat waar altijd het platform stond er nu een gigantische leegte was. De sail away zelf is een bijzonder moment, gemixte gevoelens van blijdschap en ook een beetje verdriet. Blijdschap omdat er een einde is aan het project is maar omdat je ook gelijk weet dat je na dit project je collega’s met wie je een lange tijd bent samen geweest gaat missen is het wel ontroerend.
Dag Huis
Dan is het moment aangebroken voor mij om dag te zeggen tegen het huis waar ik zo prettig heb geleefd hier in Ulsan en die goed voor me gezorgd heeft al deze tijd. Zaterdag 30 September word ik om 6:00 uur in de ochtend opgehaald om samen met 2 collega’s naar Seoul te vliegen. De nachtrust is ietwat kort omdat ik de spullen die ik niet met me meeneem naar Nederland nog moet opbergen in mijn auto en ik me lichtelijk heb vergist in de hoeveelheid spullen. Fris en fruitig ben ik toch op tijd klaar voor vertrek en worden we netjes afgezet op het vliegveld van Ulsan. Na een korte vliegreis en busreis neem ik in Seoul op Incheon airport afscheid van mijn twee collega’s en land ik na een goede vlucht op zaterdag avond op nederlandse bodem na bijna een jaar te zijn weggeweest. Warm onthaald/opgehaald door goede vriend Farid vertrekken we naar Voorburg waar ik zal logeren de komende dagen. Het voelt fijn om iedereen weer terug te zien en ook het bezoek aan mijn ouders voelt prettig vertrouwd, genoeg tijd om meer mensen gedag te zeggen heb ik niet omdat ik dinsdag 3 oktober weer terug vlieg naar Zuid Korea. Na een prettige vliegreis met finnair via Helsinki ben ik na een aantal dagen afwezigheid weer terug in Ulsan, het eerste wat ik moet gaan doen is mijn auto ophalen en mijn nieuwe huis gaan verkennen en inrichten. Mijn nieuwe huis is in appartementen complex Hub Feliz, dit complex wordt vooral bewoond door expats en is voorzien van een fitness ruimte. Waar ik in mijn oude appartement uitzicht had op een stuk stad en de zee zit ik met dit nieuwe appartement direct aan de zee en kan je de golven horen. Bij binnenkomst wacht mij een aangename verrassing, de eettafel is gevuld met allerlei eten en allerlei andere spullen. Tegen collega´s die in hetzelfde complex woonden tijdens het project had ik verteld dat ze wat ze niet mee wilden nemen achter konden laten in mijn appartement. Niet verwacht dat ze zoveel voor me achter zouden laten heb ik genoeg rijst voor het eerste half jaar en kan ik flink gaan experimenteren met gerechten uit Singapore, Filipijnen en de Chinese keuken.