Begin 2017

2017
Het begin van 2017 gaat hier geruisloos over in de orde van de dag, geen nieuwjaars recepties en ook weinig geluk wensen. De meeste Noren en andere expats die hier werkzaam zijn brengen de feestdagen thuis door dus het is lekker rustig op het werk en we kunnen wat achterstallig werk inhalen en het is een goed moment om even bij te komen van alle activiteiten. Iedereen van het team van CB&I is vooral veel aan het werk en soms zelfs gedurende het weekend (dit zal ik later ook ervaren) en men gebruikt de vrije tijd vooral om bij te komen. In de weekavonden gaat iedereen zijn eigen gang en wordt er niet veel met elkaar gegeten of gedronken, wat ik wel verwacht had van mijn vele Filipijnse collega’s. Ook voor mijzelf merk ik dat ik na mijn werk minder behoefte heb aan mensen om me heen en het liefst thuis ben en mijn nieuwe hobby brood bakken uit wil proberen.(aangezien men hier minder brood eet)
Skiën deel 1,
Mijn eerste ski trip in Korea is een feit en gaat naar Eden valley. Samen met collega Julius en Namji de gastvrouw van ons lunchadres gaan we naar dit kunstmatig aangelegde ski resort op een uur rijden van Ulsan. Julius wil heel graag gaan snowboarden en ik ben dol op skiën en gelukkig kunnen we Namji overtuigen om met ons mee te gaan. Ook zij vind het erg leuk om te snowboarden en met ons daar heen te gaan en erg prettig om iemand erbij te hebben die ons wegwijs kan maken. De kunstmatig aangelegde pistes zijn goed verzorgd en prima voor beginners, helaas ben ik te verwend gemaakt met echte sneeuw. Maar goed voor mijn eerste keer skiën in Zuid Korea ben ik meer dan tevreden, ook omdat dit de eerste keer is dat ik in de avond ski. Vanwege de temperatuur (te warm) zijn de pistes geopend tot 14:00 uur in de middag om vervolgens 19:00 uur in de avond weer open te gaan tot diep in de nacht.
Buitenaards,
Na anderhalve maand krijg ik eindelijk bericht dat mijn ARC (Alien Registration Card) binnen is. Deze ARC is je identificatie dat je mag werken en verblijven in Korea, en kan voor allerlei zaken gebruikt worden zoals een Koreaanse bankrekening afsluiten. Zodra ik een Koreaanse bankrekening heb betekent dit voor mij dat mijn onkostenvergoeding in Korea hierop gestort wordt, dit is een vast bedrag per maand en genoeg om van rond te komen, en ik niet meer al mijn bonnen hoef te declareren. De macht van Hyundai wordt me duidelijk bij het afsluiten van een bankrekening, mijn ARC is nog niet binnen en mijn aanvraagformulier hiervan ben ik vergeten. Tom van onze agency gaat met me mee om een rekening af te sluiten, als gevraagd wordt naar mijn identificatie blijkt dat het volstaat om mijn toegangspas van Hyundai te tonen. Dong-gu Ulsan is omringd door Hyundai Scheepswerf,Autofabriek en Offshore divisie. Als je dus voor één van deze bedrijven werkt waar je bijna niet aan kan ontkomen heeft een bewijs (visitekaart of toegangspas) hiervan eigenlijk dezelfde waarde als een paspoort of identificatie. Dit is echter alleen het geval in de wijk Dong-gu en Tom weet me te vertellen dat het in sommige gevallen zelfs korting kan opleveren op goederen en vroeger ook op benzine. Men zegt ook wel dat de voorzieningen in de stad Ulsan mede betaald zijn of worden door Hyundai en dat deze stad voor een groot deel te danken is aan Hyundai.
Pool in the pub,
Mijn Filipijnse collega’s zijn verzot op poolen en weten dan ook de kroegen met de beste pooltafels te vinden, hier gaan we dan ook vaak heen. Normaal gesproken ga ik alleen op vrijdag met ze wat drinken, maar soms ook doordeweeks op een dinsdag of woensdag. Vaak moet iemand het initiëren waarbij de rest volgt en soms moet er een excuus gevonden worden. Zo kan ik op een maandag mijn toegangspas niet vinden en denk ik dat ik deze verloren ben op vrijdag in de kroeg, dus dat is een reden om naar de kroeg te gaan. Later vind ik hem gewoon ergens thuis, maar het zal blijken dat er altijd wel een reden te vinden is om naar de kroeg te gaan. Hierna gaat Eric (onze collega) het project verlaten om ergens anders te werken dus dat is ook een reden om (meerdere malen) naar de kroeg te gaan om een afscheidsfeest te houden. Een beetje wrang hieraan is dat zijn contract meerdere malen verlengd is met een maand en twee weken nadat hij weg is gegaan naar een andere werkgever het bericht komt van onze klant dat ze het hele team van CB&I tot het einde van het project aan willen houden. Hieruit blijkt dat men erg tevreden is met het werk wat wij doen, dit is ook al eerder genoemd door onze baas tijdens de echte afscheidsavond van Eric en zal later ook nog herhaald worden als onze projectmanager uit Nederland hier is.
Zorg systeem,
Nadat ik in een weekend opeens erg veel pijn krijg in mijn blaas en niet meer kan staan of lopen zonder pijn en alleen nog maar kan liggen waardoor het draaglijk is vraag ik de volgende dag om een afspraak te maken bij de dokter. Omdat er nog steeds niet heel veel Koreanen de Engelse taal machtig zijn heb ik een dag later al een afspraak in het Ulsan University Hospital. Dit is een erg modern Ziekenhuis en op het gebied van service erg goed georganiseerd. De afspraak wordt per sms bevestigd en een dag van te voren nogmaals een herinnering gestuurd. Na een eerste consult wordt er een medicatiekuur voorgeschreven om de klachten te verhelpen. Een week lang iedere dag in de ochtend vier pillen en in de avond nog eens drie. Dit is allemaal netjes per sessie verpakt in een rits van medicijnzakjes die ik braaf iedere dag tot me neem. Na een aantal dagen nemen mijn klachten af. Omdat ik wil weten wat de oorzaak is en belangrijker nog of het verholpen is ga ik nog een keer terug en wordt verteld dat het waarschijnlijk een infectie is geweest, maar voor de zekerheid wederom dezelfde medicijnkuur. Als ik bij het laatste consult vertel dat er geen klachten meer zijn sta ik na 5 minuten weer buiten en mag terugkomen als dat nodig is.